16 دژمنان انگور گُڈِّت و آسا دئور دات، اے گۆن تئیی هکّلێا گار و گُمسار باتنت.
تئو په هکّل انسانا چه گناها اَدبَ دئیئے و آییئے دۆستێنان هما پئیما کنئے که رمێز و ورۆکَ کنت. سدّک آن که انسانئے زِند ساه و دمے گێش نه‌اِنت. اۆشت...
او هُداوند! تان کدێن زهرَ بئے؟ تان اَبد؟ تان کدێن تئیی هسدّ آسئے پئیما رۆکَ بیت؟
چه تئیی هِژما هلاسَ بێن، چه تئیی گَزبا پرێشان.
اگن کَسے منی دل و درونا ممانیت، سِستگێن ٹالێئے ڈئولا دئور دئیگَ بیت و هُشکَ ترّیت. مردم هُشکێن ٹالان مُچَّ کننت و آسا دئورَ دئینت و سۆچنت.
اِشانی سزا اِشَ بیت که اَبدی تَباهیے اِشانی چَکّا کپیت و هما رۆچا چه هُداوندئے بارگاها و چه آییئے زۆرئے شان و شئوکتا زِبهرَ بنت
