11 بندیگانی آه و پریات په تئو سر باتنت، گۆن وتی باسکئے زۆرا همایان برَکّێن که کُشگ بئیگا اَنت.
تانکه بندیگانی نالگان بِشکُنت و همایان آزات بکنت که مرکئے سزا دئیگ بوتگ‌اَنت،
که سَهیونا هُداوندئے ناما جار بجننت و اورشَلیما آییئے ستایا بکننت،
هُداوندَ گوَشیت: ”چه نِزۆرێن مردمانی لگتمالی و هاجتمندانی نالگانی سئوَبا نون جاهَ جنان. من اِشان هما پئیما اێمنیَ بَکشان که اِشانی اَرمان اِنت.“
هُداوند نیازمندانی دْوایان گۆشَ داریت و وتی بندیگێن مردمان بزّگ و وارَ نکنت.
مارا آزمائِش و چَکّاسا دئور مدئے و چه شئیتانا برَکّێن.‘
