52 بله وتی مردمی رمگئے پئیما سر دات و برتنت، پسانی ڈئولا گیابانان رهشۆنی‌ای کرتنت.
بزانێت که هُداوند، هُدا اِنت، هماییا مارا اَڈّ کرتگ و ما هماییئیگ اێن، ما آییئے کئوم، آییئے چَراگاهئے رمگ اێن.
وتی مردمی زَرّ و سُهرا بار کرت و ڈنّا آورتنت و چه آیانی کَبیلهان کَسّا ٹگل نئوارت.
تئو وتی کئوم موسّا و هارونئے دَستا رهشۆنی کرت، رمگێئے پئیما.
که هما مئے هُدا اِنت و ما، آییئے چَراگاهئے مردم، هماییئے دستئے رمگ اێن. دْرێگتا شما مرۆچی آییئے تئوار بِشکتێن:
