43 هما وهدا که مِسرا وتی نشانی‌ای پدّر کرتنت و زۆهانئے گیابانا اجبێن کاری کرت.
او مِسر! تئیی نیاما وتی نشانی و مۆجزهی رئوان داتنت، پِرئون و آییئے سجّهێن هزمتکارانی هلاپا.
هما کار که آیانی پت و پیرێنانی دێما کرتگ‌اتنتی، مِسرئے مُلکا، زۆهانئے گیابانا.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”وهدے پدا مِسرا رئوئے، بچار، هما سجّهێن مۆجِزه که من تئیی دستا داتگ‌اَنت، پِرئونئے دێما آ مۆجِزَهان بکن و پێش دار، بله من آییئے دلا سِنگَ کنان که کئوما رئوگا مئیلیت.
بله من پِرئونئے دلا سِنگَ کنان. من مِسرئے مُلکا بازێن اجبّتێن نشانی و مۆجزهے پێشَ داران،
چُش هم گوَشتی: ’هما کئوم که آیان وتی گُلام و چێردستَ کنت، من آیان سِزا دئیان. پدا چه آ مُلکا درَ کایَنت و همے جاگها منا پرستشَ کننت.‘
