24 مَنّی په آیان چۆ هئورا گوَرت که بوَرنت، آسمانی گندمی بَکشاتنت.
آیان لۆٹِت و هُداوندا بئینکوێن مُرگ رئوان دات و آیی گۆن آسمانی نگنا سێر کرتنت.
او هُدا! تئو بازێن هئورے گوارێنت و تئیی میراس که هُشک و وئیران بوتگ‌اَت، تئو سێراپ کرت.
وهدے نۆدئے لا گار بوت، زمینا نازُرکێن کُچَلئے پئیمێن چیزّے دَرا بوت، برپئے پُژّکئے پئیمێن.
هُداوندا گۆن موسّایا گوَشت: ”بچار، من چه آسمانا په شما نگنَ گوارێنان. مهلوک هر رۆچ ڈنّا در بیئیت و وتی هما رۆچئے کِساسا نگن مُچّ بکنت و بزوریت. اے پئیما آیانَ چکّاسان که بارێن منی شَریَتئے راها رئونت یا نه.
