22 چیا که هُدائے سرا ایمانِش نێست‌اَت و باورِش نبوت که هُدااِشَ رَکّێنیت.
آ دلکَشّێن مُلکئے اَرزش و کَدرِش نزانت، آییئے کئولئے سرا باوَرِش نێست‌اَت.
هرکَس که هُدائے چُکّئے سرا باوَرَ کنت، آییا اے گواهی وت گۆن اِنت، بله آ که هُدائے سرا باوَرَ نکنت، هُدایی درۆگبند کرتگ، چێا که هُدائے گواهی دئیگی په چُکّا باور نکرتگ.
شما اے سجّهێن چیزّان سرپد بوتگێت و زانێت، بله لۆٹان شمارا تَهتال پرّێنان که هُداوندا یکّ برے وتی کئوم چه مِسرا رَکّێنت، بله آ که بێباور اَتنت رندترا گار و بێگواهی کرتنت.
