اِسراییلیان گوَشت: ”دْرێگتا ما مِسرا هُداوندئے دستا بمُرتێنێن. اۆدا وَه ما گۆشتئے دێگانی کِرّا نِشتگ‌اَتێن و دِلئے سێرا نانَ وارت. بله شما مارا اے گیابانا آورت که اے سجّهێن مهلوکا چه شُدا بکُشێت.“
بله، او اِنسان! په راستی تئو کئے ائے که گۆن هُدایا یکّ و دو بکنئے؟ اے شَرّێن هبرے که اڈّ کرتگێنے وتی اَڈّ کنۆکا بگوَشیت: ”چیا منا اے پئیما اڈِّت کرتگ؟“
