20 وتی بستگێن اَهدا بدار، چیا که اے سرڈگارئے تهارێن جاگه چه زُلم و زۆرئے کُدۆه و کُداما پُرّ اَنت.
آ وتی اَهد و پئیمانا تان اَبد یاتَ کنت، هما لَبز که آییا گۆن هزار نَسلا کرت،
گۆن آیان وتی اَهد و کراری یات کرت و چه وتی بازێن مِهرا، چه آیانی بدیان سر گوَست.
او هُداوند! په منی دژمنانی سئوَبا، گۆن وتی اَدل و اِنساپا منا رهشۆنی بدئے و وتی راها په من ساپ و تچک بکن.
وتی مِهرا تان اَبد آییئے همراهَ کنان و گۆن آییا وتی اَهد و کَرارا مُهرَ داران.
تئو گۆن وتی هزمتکارا بَستگێن اَهد و پئیمان پَد تَرّێنتگ و آییئے تاج، زمینا دئور داتگ.
