10 او هُدا! تان کدێن دژمن تئیی سرا بکندیت؟ دژمن تان اَبد تئیی ناما بَد و رَد بکنت؟
چه بَد و رَد گوَشۆکانی شگانا، چه دژمن و بێرگیرئے دستا.
هُداوندا! وتی دێما گۆن من ترّێن و منی ساها برَکّێن، وتی مِهرئے سئوَبا منا نجات بدئے.
او هُداوند! چه مئے همساهگان هما سُبکّیانی بێرا هپت سری گێشتر بِگر که تئیی شانا کرتگ‌اَنتِش.
تان کدێن، او هُداوند! وتا تان اَبد چێرَ دئیئے؟ تان کدێن تئیی هِژم چۆ آسا رۆکَ مانیت؟
یکّێا گۆن همے لیلُم‌پۆشێن مردا که کئورئے آپئے سربرا اَت، گوَشت: ”اے اجبّتێن کار چینچُک وهدا سَرجمَ بنت؟“
زار زارا گرێوگ و گوَشگا اَتنت: ”او پاک و راستێن هُداوند! تان کدێن دادرسیَ نکنئے و مئے هۆنئے بێرا چه زمینئے سرا نِشتگێنانَ نگرئے؟“
