5 آ دگرانی پئیما رنج و زهمتا نهاَنت و مردمی بلاهانی تها نکپنت.
هئو، بدکار چُش اَنت، مُدام آسودگ اَنت و مال و مِلکتِش دێما رئوان اِنت.
من همایان نِهرَّ دئیان و اَدبَ کنان که منا دۆست اَنت. پمێشکا په دل پشۆمان بئے و تئوبه کن.
