11 گوَشنت: ”هُدا چِه پئیما زانت؟ بُرزێن اَرشئے هُدایا اے ڈئولێن زانتکاری هست؟“
وتی دلا گوَشیت: ”هُدایا شَمُشتگ دێمی پۆشێنتگ و هچبرَ نگندیت.“
بدکار مان وتی کِبر و گُروناکیا گوَشیت: ”هُدا در گێتکَ نکنت“، آییئے سجّهێن پگر و هئیال اِش اِنت که ”هُداے نێست“.
هُدایا نزانتگ‌اَت؟ چیا که آ چه دلئے راز و اسراران سرپد اِنت.
دپا آسمانئے هلاپا پچَ کننت و زبانِش سجّهێن زمینا گیپت.
گوَشنت: ”هُداوندَ نگندیت، آکوبئے هُدا سرپدَ نبیت“.
