7 آییئے اَهدا پهرێزکار شاداب باتنت، تان هما وهدا که ماه نورَ دنت آبادی بات.
پهرێزکار مَچّئے پئیما سبزَنت و لبنانئے گَزّانی پئیما رُدنت.
آ بادشاهانی وهدا، آسمانی هُدا دگه بادشاهیے اڈَّ کنت که هچبر تباهَ نبیت و دگه کئومێئے دستا هم دئیگَ نبیت. اے بادشاهی، آ دگه سجّهێن بادشاهیانَ پرۆشیت و هلاسَ کنت، بله وت تان اَبد برجمَ مانیت.
آ، آکوبئے پَدرێچئے سرا مُدام بادشاهیَ کنت و آییئے بادشاهی هچبرَ نکُٹّیت.“
”شان و شئوکت بُرزێن اَرشئے هُدایا بات و زمینئے سرا سُهل و اێمنی په هما مردمان بات که هُدا چه آیان وشّ و وَشنۆد اِنت.“
سجّهێن باوَرمند یکدل و یکجان اَتنت، هچکَسا وتی مال و هستی تهنا وتیگَ نزانت و سجّهێن چیزّان شریکدار اَتنت.
