5 بله من سِتَم دیستگێن مهتاجے آن. او هُدا! دێم په من اشتاپ کن، تئو منی رَکّێنۆک و مَدَتکار ائے. او هُداوند! دێر مکن.
چێا که من نێزگار و هاجتمندے آن و دلُن باتنا ٹَپّیگ اِنت.
او هُداوند! ترا تئوارَ کنان، زوتّ په من بیا. وهدے ترا تئوارَ کنان، منی تئوارا گۆش دار.
من گریب و هاجتمند آن، هُداوندا منی هئیال گوَر بات. تئو منی کُمک و رَکّێنۆک ائے. او منی هُدا! دێر مکن.
بله نون من، سِتَم دیستگ و پدَرد آن. او هُدا! تئیی نجات منا اێمن بدارات.
هما که اے چیزّانی شاهدیا دنت، گوَشیت: ”هئو، من زوتّ پێداک آن.“ اَنچُش بات. آمین. بیا، او هُداوندێن ایسّا!
