11 هُدا آدلێن دادرسے، هُداے که هر رۆچ هِژمَ گیپت.
آسمان آییئے اَدل و راستیا جارَ جننت، چیا که هُدا وت دادرس اِنت. اۆشت...
بِلّ که هُداوند په کئومان شئور و هُکم ببُرّیت. او هُداوند! گۆن منی راستی و تچکیا، وتی دادرسیا منی پهرێزکاریانی سرا بکن.
دادرسی پدا په اِنساپَ بیت، سجّهێن نێکدل اِنساپئے رَندگیریا کننت.
