5 او هُدا! تئو زانئے که من اهمکی کرتگ، منی گناه چه تئو چێر نه‌اَنت.
تئو منی دل آزمایش کرتگ و شپ‌پاسان منی چارگا آتکگئے، منا چکّاستگِت و هچ در نگێتکگ، اَهدُن کرتگ که دپ گناه مکنت.
کئے اِنت آ که وتی رَدیان بزانت و سرپد ببیت؟ منا چه وتی نزانتگێن گناهان پاک و سَلّه کن.
مئیل که پرێبکارێن دژمن منی سرا شادهی کننت، مئیل هما که مُپت و ناهکّا چه من بێزار اَنت چمُّک و پونزُک بکننت.
چه منی اَهمکیا ٹپُّن بۆ گپتگ و بَژناک اَنت.
او هُداوند! منی سجّهێن اَرمان تئیی دێما اَنت، آهسرد و گینسارتُن چه تئو چێر نه‌اَنت.
