2 اَنچش که دوتّ بالَ کنت اِشان بتاچێن، اَنچش که مۆم آسئے دێما آپَ بیت، بدکار هُدائے درگاها گار و گُمسار باتنت.
چۆ که آپا رێچگ و تالان بوتگان سجّهێن هَڈُّن چه بندان در آتکگ‌اَنت. دلُن چۆ که مۆما آپ اِنت و سێنَگا سۆچیت.
بله بدکار گارَ بنت، هُداوندئے دژمن چَراگاهئے سبزگانی پئیما گار. هئو! زیانَ بنت، دوتّئے پئیما زیان.
تئو باکَمال ائے، وهدے هِژمَ گرئے، کئے تئیی دێما اۆشتاتَ کنت؟
دژمنان انگور گُڈِّت و آسا دئور دات، اے گۆن تئیی هکّلێا گار و گُمسار باتنت.
هُداوندئے دێما کۆه چۆ مۆما آپَ بنت، سجّهێن جهانئے هُداوندئے دێما.
