1 او هُدا! سَهیونا ستا و سنا تئیی ودارا اِنت، گۆن تئو مئے کئول پورهَ بنت.
او هُداوند! گۆن وتی زۆر و توانا اَنچش مزن‌شان باتئے. تئیی واک و کدرتا ستا کنێن و نازێنێن.
او هُدا! باید اِنت گۆن تئو وتی کرتگێن کئولان پوره بکنان، په تئو شُگرگزاریئے کُربانیگان پێشَ کنان.
منی اَرواه په اێمنی تهنا هُدائے رهچار اِنت، چیا که منی رَکّێنگ چه هماییئے نێمگا اِنت.
گۆن وتی هُداوندێن هُدایا کئول بکنێت و وتی زبانئے سرا بۆشتێت، آ سجّهێن که کِرّ و گوَران اَنت په هماییا ٹێکی بیارنت که باکَمال اِنت.
آییئے تَمبو شَلیما اِنت و منندجاه، سَهیونا.
