4 تانکه چه وتی سنگران بێمئیارا نشانگ بکننت. اناگت و بے تُرسا آییا تیرَ جننت.
چیا که هئو، بدکار کمانا کَشّنت و تیرِش زِها داتگ، که مان تهارۆکیا نێکدلان بجننت.
هُدا که چه اَزَل وتی بادشاهی تهتئے سرا نِشتگ، اِشکنت و شرمندگِشَ کنت. اۆشت... چیا که بدلَ نبنت و هُداتُرسی‌اِش نێست.
وتی پرێشانیان په هُدایا بِلّ، که آ تئیی دارۆک اِنت، آ هچبر پهرێزکاران کپگا نئیلیت.
او هُدا! آسمانانی سرا باتئے، تئیی شئوکت سجّهێن زمینا شِنگ بات.
بله هُدا آیان تیرَ جنت و اناگت ٹَپّیگَ بنت.
وهدے مزنێن دینی پێشوایان و آیانی سپاهیگان دیست، کوکّارِش کرت: ”سَلیبی کَشّ! سَلیبی کَشّ!“ پیلاتوسا گوَشت: ”شما وت اِشیا بزورێت و سَلیب بکَشّێت. من په اِشیئے مئیاریگ کنگا هچّ بنیادے نگندان.“
