7 تچۆکێن آپانی پئیما گار باتنت، وهدے کمانَ کشّنت تیرِش کُنٹ باتنت و پَد و نشانے مئیلاتنت،
بدکارَ گندیت و هِژمناکَ بیت، چه زهرا دنتانَ درُشیت و آپَ بیت، بدکارئے واهگ نامُرادَ بنت.
چۆ که آپا رێچگ و تالان بوتگان سجّهێن هَڈُّن چه بندان در آتکگ‌اَنت. دلُن چۆ که مۆما آپ اِنت و سێنَگا سۆچیت.
رَکّێنۆک هُداوند اِنت، تئیی برکت تئیی کئوما برسات! اۆشت...
چیا که وتی زبانا زهمانی پئیما تێزَ کننت و وتی تهلێن هبران تیرئے پئیما کارَ بندنت
اِدومئے سردارَ تُرسنت. موآبئے زۆراوَرانی جانا دْرَهگے کپیت و کَنهانئے سجّهێن جَهمنند دلترَکَّ بنت.
