6 او هُدا! اِشانی دنتانان مان دپا پرۆش. هُداوندا! اے ورناێن شێرانی نێشێن دنتانان چه بُنا در کن.
شِرّ و بدکارانی باسکا بپرۆش، آیانی شرارتئے هسابا بگر، هما کارانی هسابا هم که آییا گوَشتگ: ”هُدا در گێتکَ نکنت“.
آ شێرێئے پئیما اَنت که په شکارا شُدیگ اِنت، ورناێن شێرێئے پئیما که کمینا نِشتگ،
او هُداوند! پاد آ. او منی هُدا! منا برَکّێن. تئو ائے که منی دژمنانی دێما شهماتَ جنئے و بدکارانی دپ و دنتانانَ پرۆشئے.
شێر و مارانی سرا گَردئے، رُستگێن شێر و سیه‌مارانی سَرَگان پادمالَ کنئے.
