3 چه دژمنانی تئوار و چه بدکارانی کوکّاران بێتاگت و هئیران آن. چیا که ناهکّا منا رنجێننت و گۆن هِژمے منی دژمنیا کننت.
هُداوندَ گوَشیت: ”چه نِزۆرێن مردمانی لگتمالی و هاجتمندانی نالگانی سئوَبا نون جاهَ جنان. من اِشان هما پئیما اێمنیَ بَکشان که اِشانی اَرمان اِنت.“
چه آ بدکاران که منا گار و گُمسارَ کننت و چه هما جئورێن دژمنان که منا اَنگرِّش کرتگ.
په دژمنانی واهگا منا یله مکن، چیا که درۆگێن شاهد منی هلاپا پاد آتکگ‌اَنت که جنگ و چۆپئے آسا دمنت.
بدواه و بێرهمێن شاهد جاهَ جننت و هما مئیاران منا لَڈّنت که چه آیان سهیگ نه‌آن.
چیا که بیگانگ، منی دێما په دژمنی پاد آتکگ‌اَنت و سِتمگر منی کۆشئے پدا اَنت، هما که هُدایا وتی چمّانی دێما نئیارنت. اۆشت...
گوَشنت: ”هُدایا یله کرتگ، برئوێن بگرێنی، کسّیَ نرَکّێنیت.“
په مسکرا و بدواهی هبرَ کننت، په کِبر زُلم و ستما وتی زبانا کارنت.
مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک، په ایسّائے مَرکئے سِزا دئیگا درۆگێن شاهدیئے شۆهازا اَتنت،
