19 هُدا که چه اَزَل وتی بادشاهی تهتئے سرا نِشتگ، اِشکنت و شرمندگِشَ کنت. اۆشت... چیا که بدلَ نبنت و هُداتُرسی‌اِش نێست.
وتی مِهرئے تها منی دژمنان تباه کن، منی بدواهان گار و بێگواه کن، که من تئیی هزمتکار آن.
گۆن وتی باکمالێن کاران، مارا په اَدل و اِنساپ پسّئوَ دئیئے. او مئے رَکّێنۆکێن هُدا! زمینئے چار کُنڈ و دوردست‌ترێن دریایانی اُمێت گۆن تئو اِنت.
هُدایا که دیست، سکّ هِژم گپت و اِسراییلی سَرجمیا یله کرت.
