7 ”هئو! اِش اِنت آ کَس که هُدایی وتی کلات نکرت. تئوکَلی وتی بازێن مال و دئولتئے سرا بست و وتی برباد کنگا توانا بوت.“
ایسّایا کُنٹگێن تاج سرا اَت و جَمورنگێن کَباه گوَرا اَت و ڈنّا در آتک. پیلاتوسا گۆن یَهودیان گوَشت: ”بچارێت، اے مرد همِدا اِنت!“
هما مردم که اے دنیایا هستۆمند اَنت، آیان هُکم بدئے که گُروناک مبێت و وتی اُمێتا گۆن وتی مال و هستیا مبندێت که مال و هستیَ کئیت و رئوت. وتی اُمێتا هُدائے سرا ببندێت که گۆن دَسپَچی مارا اَلکاپ و پراوانێن زندے دنت.
