9 او هُداوند! تئیی پرستشگاهئے تها مئے جُهلانکێن پگر و هئیال گۆن تئیی مِهرا اِنت.
منی پگر و هئیال آییا پسُند باتنت که من آییئے بارگاها شادمانیَ کنان.
چیا که تئیی مِهر مُدام منی چمّانی دێما اِنت و تئیی وپاداریئے ساهگا گامَ جنان.
تئیی رَکّێنۆکێن مَدَتُن وتی دلا چێر نداتگ، تئیی وپاداری و نجاتبکشیئے بارئوا هبرُن کرتگ و چه مزنێن دیوانا تئیی مِهر و وپااُن نپۆشێنتگ.
سَهیونئے بارئوا گوَشگَ بیت: ”اے مردم و آ مردم همۆدا پێدا بوتگ‌اَنت، بُرزێن اَرشئے هُدا وت اورشَلیما پادارَ کنت.“
