17 تئیی نامئے یاتا نَسلانی نَسل زندگَ داران، پمێشکا سجّهێن کئوم ترا اَبد تان اَبدَ نازێننت.
هُداوند! جهانئے سجّهێن بادشاه تئیی شُگرا بگراتنت، هما وهدا که تئیی هبرا اِشکننت.
شمارا راستێنَ گوَشان، سجّهێن دنیایا، هر کُنڈے که منی وشّێن مِستاگ جار جنَگَ بیت، اے جنێن و اِشیئے کار هم یات کنگَ بیت.“
