5 چه تئیی نێمگا اِنت که دژمنان پدَ کنزێنێن، چه تئیی ناما اِنت که اُرُش برۆکان لگتمالَ کنێن.
هُدا که گۆن اِنت، سۆبێنَ بێن، هما اِنت که مئے دژمنان پادمالَ کنت.
او هُداوند! بامگواهان تئو منی تئوارا اِشکنئے، بامگواهان، گۆن دَزبندی وتی واهگان پێشَ کنان و وداریگَ بان.
گۆن هُدایا سۆبێنَ بێن، هما اِنت که مئے دژمنان پادمالَ کنت.
شێر و مارانی سرا گَردئے، رُستگێن شێر و سیه‌مارانی سَرَگان پادمالَ کنئے.
من دیست که اے گوَرانڈ رۆنندی، گۆریچانی و زِرباری نێمگا کانٹ جنان اِنت و هچّ جانوَر آییئے دێما اۆشتاتَ نکنت و کسّا اے توان نێست که چه آییئے زۆرا یکّێا رَکّێنت بکنت. آییا هر چیزّ وتی دلئے تبا کرت و مَزَن‌شان بوت.
سُهل و اێمنیئے هُدا، همے زوتّان شئیتانا شمئے پادانی چێرا هورتَ کنت. مئے هُداوند ایسّا مَسیهئے رهمت شمئے همراه بات.
من مَسیهئے برکَتا هرچے کرتَ کنان، چێا که هما منا زۆر و توانَ دنت.
