19 بله تئو مارا پرۆش داتگ و گۆن وهشیێن هئیوانان یکجاه کرتگ، گۆن تهارترێن تهارۆکیا پۆشێنتگ.
اگن چه مرکئے تهارترێن شێپ و دَرَگان هم بگوَزان چه هچ بیمّ و بلاها نترسان، چیا که تئو گۆن من گۆن ائے، تئیی لٹّ و اَسا منا تسلّا بَکشیت.
من آجز آن و درُشگ بوتگان، چه دلئے آشۆپا نالان.
بِلّ که شادهی و شادمانیا بِشُکنان، بِلّ آ هڈّ که تئو درُشتگ‌انت گَل و بال ببنت.
هما کئوما که زِندی تهاریا گوَستگ‌اَت، مزنێن رُژنے دیست و هما مُلک و ڈگار که اۆدا مَرک ساهێل اَت، اۆدئے جَهمنندانی سرا رُژناییا سر جت.
بلاهێن اژدیا در کنگ بوت، هما کوَهنێن مار، که اِبلیس و شئیتان گوَشگَ بیت و سجّهێن دنیایا گُمراه کنگا اِنت. آ گۆن وتی پرێشتگان زمینا دئور دئیگ بوت.
همے رستر که من دیست، پُلنگێئے ڈئولا اَت. پادی پوره مَمّی پادانی پئیما اَتنت و دپی شێری دپێئے پئیما. اژدیایا وتی زۆر، وتی تَهت و وتی بلاهێن اِهتیار اِشیارا داتنت.
رندا پنچمیا وتی دَرپ رسترئے تَهتئے سرا رێتک. آییئے بادشاهی سیاه و تهار بوت و مردم چه اے پرێشانیا وتی زبان و لِلّکان جایَگا اَتنت.
