17 اے سجّهێن مئے سرا آتکگ‌اَنت، بله اَنگت ما ترا نشمُشتگ و گۆن تئیی اَهدا ناراست نبوتگێن.
اگن ما وتی هُدائے نام بشمشتێن، یا دست په بیگانگێن هُداێا بُرز کرتێن،
وتی پیرێنانی پئیما راستێن راهِش یلهَ دات و بێوَپا بوتنت، چۆ سُست و ناباورێن کمانا منتنت.
تانکه آ هم هُدائے سرا تئوکل بکننت و هُدائے کاران مشَمۆشنت و آییئے هُکمان بمنّنت.
بدکار مُردگانی جهانا پِرَ ترّنت، آ سجّهێن کئوم که هُدایا شمۆشنت.
موسّائے شَریَتا نبشتگێن سجّهێن تباهی مئے سرا آتکگ، بله ما اَنگت وتی هُداوندێن هُدائے رهم نلۆٹت و چه وتی گناهان پِر نَترّتێن و تئیی راستیئے نێمگا دلگۆش نکرت.
