2 هُداوند آییئے نگهپانیا کنت و زندگَ داریت، آ، مُلکئے تها بَهتاورَ بیت. تئو آییا دژمنانی واهگانی سرا یلهَ نکنئے.
په دژمنانی واهگا منا یله مکن، چیا که درۆگێن شاهد منی هلاپا پاد آتکگ‌اَنت که جنگ و چۆپئے آسا دمنت.
تانکه آیانی اَرواها چه مرکا برَکّێنیت و مان ڈُکّالا زندگِش بداریت.
اَلّما، آیان که هُداوند برکتَ دنت مُلکا میراسَ برنت، بله آیان که نالتَ کنت، گار و بێگواهَ بنت.
چێا که جسمی تَمرین بێپائدگ نه‌اِنت، بله هُداتُرسیئے پائدگ هر هسابا باز اِنت که په انّوگێن زندا هم هُدائے کئول و کراری گۆن اَنت و په آیۆکێن زندا هم.
