15 آ که منی سرا ”هه، ههَ“ کننت وتی سرجهلیا هئیران و هَبَکّه باتنت.
هما که چه سَهیونا نپرتَ کننت، شرمسار بات و پُشتا بکِنزاتنت.
دپا په من پَچَ رێچنت و گوَشنت: ”هه، هه، هه! گۆن وتی چمّانِن دیستگ!“
مئیل وتی دلا بگوَشنت: ”هه، هه، هه! په وتی اَرمانا رستێن.“ مئیل بگوَشنت: ”لُنکهے کرت و اێرِن برت.“
هرکَس که منی مُسیبتانی سرا شادهیَ کنت شرمندگ و سرجَهل بات، آ که وتا چه من بُرزترَ کننت گۆن شرم و بێشَرَپی پۆشێنگ باتنت.
اناگت گار و زئوالَ بنت، چه تُرسا سَرجما بێرانَ بنت.
