5 چه منی اَهمکیا ٹپُّن بۆ گپتگ و بَژناک اَنت.
وهدے چُپّ و بێتئوار اتان هَڈّ و بندُن پوسّان اتنت، چه سجّهێن رۆچئے زاری و پریاتان.
سرێنا سۆچناکێن دردے تئورێنگا اِنت و جسما دْراهیے نێست.
او هُداوند! مهربانی کن و منا برَکّێن. هُداوندا! زوتّ په منی مَدَتا بیا.
بَهتاور هما اِنت که تئوی گچێنَ کنئے و وتی بارگاها کارئے تانکه همۆدا جهمنند ببیت. چه تئیی درگاهئے نێکیا سێراپ باتێن، چه تئیی پرستشگاهئے پاکیا.
او هُدا! تئو زانئے که من اهمکی کرتگ، منی گناه چه تئو چێر نه‌اَنت.
