2 چیا که تئیی تیران منی جان سُپتگ و تئیی دستئے زۆر منی سرا کپتگ.
چیا که تئو آیانَ تاچێنئے، وهدے که وتی کمانا دێم په آیانَ ترّێنئے.
چیا که رۆچ و شپ تئیی دست منی سرا سنگین اَت، سجّهێن تاگتُن هُشگا اَت، چۆ که گرماگئے تَپتئے چێرا ببان. اۆشت...
هُداوندا! منی سرا رهم کن چیا که گیمّرتگان. او هُداوند! منا دْراه بکن چیا که جسم و جانُن پرێشان اِنت.
بله هُدا آیان تیرَ جنت و اناگت ٹَپّیگَ بنت.
