15 او هُداوند! په تئییگی اِنت که ودارا آن. او هُداوند، منی هُدا! اے تئو ائے که پَسّئوَ دئیئے.
هر وهدا که ترا گوانکُن جتگ تئو منا پَسّئو داتگ، منی دل مزن کرتگ و منا زۆر و واک بَکشاتگ.
او هُدا! ترا لۆٹان، چیا که تئو منا پَسّئوَ دئیئے، گۆش دار و هبرانُن بِشکن.
”بله نون او هُداوند! من چِه چیزّئے ودارا آن؟ اُمێتُن تئیی سرا اِنت.
