26 مُدام دَسپَچ اِنت و په آسانی وامَ دنت، چُکّی برکتَ کارنت.
بَکشنده و وام‌دِهێن مردمئے آسَر شَرَّ بیت، هما که وتی کاران په انساپَ کنت.
گۆن گریب و نێزگاران بێهساب بکشنده اِنت، آییئے پهرێزکاری تان اَبد برجم اِنت. آییئے کانٹ په شانے بُرز کنگَ بیت.
هما تئیی دروازگانی کڑیان مُهرَ داریت و تئیی دیوالانی تها، تئیی چُکّان برکتَ دنت.
بدکار وامَ کنت و پدا ندنت، بله پهرێزکار په دَسپَچیَ بَکشیت.
بَهتاور اَنت هما که په دگران رهمَ کننت، چێا که آیانی سرا هم رهم کنگَ بیت.
