24 تُرے بٹَگلیت، زمینا نکپیت، چیا که هُداوند آییئے نگهپان اِنت.
هرکَس که کپیت، هُداوند آییا داریت و هرکَس که لگَتمال اِنت، هُداوند آییا چستَ کنت.
هُداوند بێکِبران کُمکَّ کنت، بله بدکاران زمینا دئورَ دنت.
چیا که بدکارانی باسکئے زۆرَ پرُشیت، بله هُداوند پهرێزکارانی مَدَت کنۆک اِنت.
منا چه جُهلانکێن کَلّێا در آورتی، چه گِل و گنداپا، منی پادی تلارێئے سرا اۆشتارێنت و گامی مُهر کرتنت.
آ ترا وتی دستانی دلا دارنت تان تئیی پاد ڈۆکێا ملگّیت.
وهدے گوَشتُن: ”منی پاد ٹگلگا اِنت“، تئیی مِهرا، او هُداوند، منا چه کپگا داشت.
شَمونا په آیان نێکێن دْوا کرت و گۆن چُکّئے مات، مَریما گوَشتی: ”هُدایا اے چُکّ، په بازێن بنی اِسراییلیانی رَکّێنگ و بازێنێئے گار و بێگواه کنگا راه داتگ. اے چُکّ نشانیے بیت، بله بازێنے آییا نمَنّیت.
