15 بله وهدے ٹگلُن وارت پَست و لگۆر گۆن مزنێن شادهیے مُچّ بوتنت، منی هلاپا وهدے من سهیگ نه‌اتان، آ منا درّان اتنت و بسِّشَ نکرت.
کُچکان منی چپّ و چاگرد گپتگ، شِرّ و بدکارانی رُمبا اَنگِرّ آن، منی دست و پادِش ٹُنگ ٹُنگ کرتگ‌اَنت،
اَناگت تباهی‌اِش چَکّا کپات و وتی چێر گێتکگێن داما کپاتنت، کپات و گار و گُمسار باتنت.
چیا که کپگی آن و منی درد مُدام گۆن من گۆن اِنت.
گوَشنت: ”سِلّێن نادراهیێا گپتگ، چه وپتگێن جاها هچبر پاد آتکَ نکنت.“
منی اَرواه شێرانی نیاما اِنت، آس بُن دئیۆکانی نیاما وپسان، هما مردمانی نیاما که دنتانِش تیر و نئیزه اَنت و زبانِش تێزێن زَهم.
شهرئے مسترانی گوَرا نام و دپ آن و شرابیانی سئوت.
اگن نه، آ منا شێرانی پئیما دِرّنت، چُنڈ چُنڈَ کننت و منا رَکّێنۆکے نبیت.
چه آیان لهتێنا، ایسّائے دپ و دێمان تُکّ جت، آییئے چمِّش بستنت، مُشت و شَهماتِش جت و گوَشتِش: ”نون پئیگمبری کن!“ سپاهیگان، آ گپت و گۆن لَٹّ و شَهماتان مان بست.
بله یَهودیان گۆن پولُس و سیلاسا هَسَدّ کرت. چه بازارا لهتێن لات و لۆپرێن مردم مُچّ کرت، رُمبے جۆڑێنت و شهرئے تها شۆرشِش کرت. آیان، پولُس و سیلاسئے شۆهاز و مردمانی مُچّیئے دێما آرگا، یاسونئے لۆگئے سرا اُرُش برت.
