12 نێکیئے بدلا گۆن من بدیَ کننت و منی اَرواه گمیگ و پُرسیگ اِنت.
او هُداوند! تئیی بارگاها پریاتَ کنان و گوَشان: ”تئو منی پناهجاه ائے و زندگێنانی زمینا منی بهر.“
آ که نێکیئے بدلا گۆن من بدیَ کننت، منی دژمن و بُهتام جنۆک اَنت، چیا که من نێکیئے رندا آن.
او هُداوند! منا یله مکن. او منی هُدا! چه من دور مبئے.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”من چه پتئے نێمگا بازێن نێکێن کارے کرتگ و شمارا پێش داشتگ. په کجام کارا منا سِنگسارَ کنێت؟“
