10 ورناێن شێر مهتاج و شدیگَ بنت، بله هُداوندئے شۆهاز کنۆکان چه نێکیا هچ کمّیے نێست.
شێر په وتی شکارا گُرّنت و وتی وراکا چه هُدایا لۆٹنت.
آییئے لۆگ چه مال و مِلکتا پُرَّ بیت و آییئے پهرێزکاری تان اَبد برجمَ مانیت.
هُداوند منی شپانک اِنت، هچ چیزّئے مهتاجَ نبان.
تانکه آیانی اَرواها چه مرکا برَکّێنیت و مان ڈُکّالا زندگِش بداریت.
که هُداوندێن رۆچ و اِسپرے، هُداوند رهمتَ بَکشیت و اِزّتَ دنت. هما که زندا په بێمئیاریَ گوازێنیت، هُداوند شرّێن چیزّان چه آییا دورَ نداریت.
دنیائے سجّهێن هُداناباورێن مردم اے چیزّانی رَندا تچنت، بله شمئے آسمانی پتَ زانت که شمارا اے چیزّ پَکار اَنت.
