9 ”منی مرکا چِه سوتّے مان و کبرئے تها منی اێر رئوگا چۆنێن پایدگے؟ زانا، هاک ترا ستا دنت؟ جارَ جنت که تئو وپادار ائے؟
منَ نمِران، زندگَ مانان و هُداوندئے کرتگێن کارانی جارا جنان.
چیا که مُردگ ترا یات کرتَ نکننت، کئے اِنت که چه مُردگانی جهانا تئیی شُگرا بگیپت؟
گۆن وتی دپا آییئے کِرّا پریاتُن کرتگ، آییئے ستا و سنا منی زبانا اَت.
