9 هُداوندئے تئوار آپُسێن آسکانَ گێجێنیت و جنگلا بے لمب و تاکَ کنت. آییئے پرستشگاها سجّهێن گوانکَ جننت: ”شئوکت و شان!“
او هُداوند! منا تئیی لۆگ سَکّ دۆست اِنت، تئیی شان و شئوکتئے جاگه.
او هُداوند! تئیی پرستشگاهئے تها مئے جُهلانکێن پگر و هئیال گۆن تئیی مِهرا اِنت.
تئیی پاکێن جاگها، منا تئیی شُبێن بوتگ، تئیی شان و کدرتُن دیستگ،
