10 اگن مات و پت هم منا یله بکننت، هُداوند وت منا زوریت و دستَ گیپت.
براتانی چمّا بیگانگ بوتگان و وتی ماتئے چُکّانی دێما دَرامدے.
بزان هرکَسئے دژمن آییئے وتی مردمَ بنت.
بچارێت، یکّ وهدے کئیت و آ وهد انّون بُنگێج بوتگ که شما سجّهێن شِنگ و شانگَ بێت و هرکَس وتی راها رئوت. منا تهنا یلهَ دئیێت، بله اَنگت تهنا نبان، چێا که منی پت گۆن من گۆن اِنت.
وهدے ایسّایا اِشکت که بینا بوتگێن مردِش گلّێنتگ، آ مردی در گێتک و گوَشتی: ”ترا انسانئے چُکّئے سرا ایمان هست؟“
ائولی رندا که من هَکدیوانا پێش کنگ بوتان، کسّ منی کُمَکّا نئیاتک. سجّهێنان منا یله کُرت. هُدا اِشان ببکشات.
