17 منی دلئے سَکّی و سۆری باز اَنت، منا چه پرێشانیا برَکّێن.
نون سکّیانی تها هُداوندئے گوَرا پریاتِش کرت و آییا چه سکّیان رَکّێنتنت.
پهرێزکارا بازێن سکّی و سۆریَ رسیت، بله هُداوند آییا چه سجّهێن سکّیانَ رَکّێنیت.
تئیی مزنێن آپشارانی گْرندا، جُهلانکی، جُهلانکیا گوانکَ جنت، تئیی سجّهێن چئول و مئوج، منی سرا پرُشتگ‌اَنت.
