29 زمینئے سجّهێن زۆراور وراکَ ورنت و آییئے دێما کپنت، هاکیێن انسان کۆنڈانَ کپیت، هما که وتا، وت زندگ داشتَ نکنت.
آ نێزگارا چه هاکا و هاجتمندا چه پُرانی هاکۆٹا چستَ کنت.
سورئے شهرئے مردم گۆن وتی ٹێکیا کئیت، شهرئے هستۆمندێن مردم تئیی رزا و وشنۆدیئے رندا بنت.
چمِّش چه پزّۆریا در آتکگ‌اَنت و دلئے هئیالانِش هدّے نێست.
هُدائے هِژم آیانی سرا پاد آتک، آیانی زۆرمندترێن مردمی کُشتنت و اِسراییلئے ورنایی جُکّێنتنت.
آ کَس که چُکّئے سرا ایمانَ کاریت، اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت، بله آ که چُکّا نمَنّیت، زِندئے واهندَ نبیت و هُدائے کَهر و گزب آییئے سرا کپیت.
که هرکَس ایسّائے ناما کۆنڈان بکپیت، آسمانا هم، زمینئے سرا هم و زمینئے چێرا هم،
کئوم اِشیئے رُژنئے تها گامَ جننت و زمینئے بادشاه وتی شان و شئوکتا اِشیئے تها کارنت.
