28 چیا که بادشاهی هُداوندئیگ اِنت و هما اِنت که کئومانی سرا هاکمیَ کنت.
او هُداوند! تئیی جۆڑ کرتگێن سجّهێن کئومَ کاینت و ترا سُجدهَ کننت، تئیی ناما شان و شئوکتَ دئینت،
هاکمی، شان و بادشاهی همِشیا دئیگ بوت که سجّهێن کئوم و راج و هر زبانئے مردم اِشیئے هِزمتا بکننت. اِشیئے هُکمرانی اَبدمانێن هُکمرانیے که هچبر هلاسَ نبیت و اِشیئے بادشاهی هچبر زئوالَ نبیت.
مارا آزمائِش و چَکّاسا دئور مدئے و چه شئیتانا برَکّێن.‘
هپتمی پرێشتگا وتی کَرنا جَت. آسمانا بُرزێن تئوار اَتنت که گوَشگا اَتنت: ”دنیائے بادشاهی مئے هُداوند و آییئے مَسیهئے بادشاهی جۆڑ بوتگ و آ اَبد تان اَبد بادشاهیَ کنت.“
