3 تئیی سجّهێن کُربانیگان وتی یاتا بدارات، تئیی سۆچگی کُربانیگانی مَنّۆک بات. اۆشت...
هابیلا هم چه وتی رَمگئے پَسانی ائولی چُکّان لهتێن کُشت و آیانی پیگی گۆشت زُرت و په هُدایا ٹێکی آورت. هُداوندا هابیل و آییئے ٹێکی پسُند بوتنت،
هُداوند چه سَهیونا ترا برکت بدئیات، اورشَلیمئے آبادیا بگنداتئے، وتی زِندئے سجّهێن رۆچان.
هُداوند چه سَهیونا شمارا برکت بدئیات، هما که زمین و آسمانئے اَڈّ کنۆک اِنت.
گڑا چه راست و آدلێن کُربانیگان شادانَ بئے، چه سۆچگی کُربانیگا که سَرجما سۆچگَ بیت، تئیی کُربانجاها گوَسک پێش کنگَ بنت.
کُرنیلیوسا گۆن تُرسے پرێشتگئے نێمگا چمّ سکّ داتنت و گوَشتی: ”جی واجه! چے گوَشئے؟“ پرێشتگا پَسّئو دات: ”تئیی دْوا و هئیرات یاتمانێن سئوگاتے که هُدائے بارگاها رَستگ.
نون شما زندگێن سِنگانی پئیما په روهانیێن لۆگێئے بندگا کار بندگ ببێت، پاک و پَلگارتگێن روهانیێن پێشوا هم ببێت و اَنچێن روهانیێن کُربانیگ بدئیێت که چه ایسّا مَسیهئے وَسیلها هُدایا وَشنۆدَ کننت.
