44 تان منی تئوارا اِشکننت، پرمانَ برنت، دَرامد منی دێما وتی سرا جَهلَ کننت.
هُدایا بگوَشێت: ”تئیی کار چنکدر باکمال اَنت. تئیی واک و کدرتئے مزنیئے سئوَبا دژمن تئیی دێما هاکا کپنت.
کَلَم و کاشانی نیامئے رسترا هکّل دئے و کئومانی گوَسکانی نیاما گۆکانی گۆرُما. رستر اێردستَ بیت و نُگرهَ کاریت. جنگ‌دۆستێن کئومان شِنگ و شانگ کن.
هما که چه هُداوندا نپرتَ کننت، دوتل و سرجهل بوتگ‌اتنت، تان اَبد اَنچش بوتگ‌اَت.
