6 او هُدا! ترا لۆٹان، چیا که تئو منا پَسّئوَ دئیئے، گۆش دار و هبرانُن بِشکن.
وتی دلگۆشی منی نێمگا ترّێنت. تان زندگ آن، گوانکیَ جنان.
هِژمئے تها گناه مکنێت. اێشیئے بدلا، وپسگئے وهدا، وتی دلا اے بارئوا پگر کنێت و آرام گرێت. اۆشت...
بله من هُدایا گوانکَ جنان و هُداوند منا رَکّێنیت.
سکّیانی رۆچا ترا تئوارَ کنان، که تئو پسّئوَ دئیئے.
منی دْوا تئیی درگاها برسات، وتی دلگۆشا گۆن منی پریاتا کن.
