5 هُداوند! آسمانا دِرّ و جهلاد بیا کۆهان دست جن که چه اِشان دوتّ در بیئیت.
هما که زمینا چاریت، زمینَ لرزیت، کۆهان که دستَ جَنت، دوتَّ بنت.
کَرّوبیێئے بانزُلانی سرا نِشتگ‌اَت و گواتئے بانزُلانی سرا بال اَت.
آسمانی اێر آورت و جَهل آتک، سیاهێن جمبر آییئے پادانی چێرا اَت.
سینائے کۆه دوتّێا مان پۆشتگ‌اَت، چێا که هُداوند آسێئے تها کۆهئے سرا اێر آتکگ‌اَت و اے آسئے دوتّ چۆ کورَهئے دوتّا چِست اَتنت و سَرجمێن کۆه سکّ لرزگا اَت.
