9 آیان که منا اَنگِرّ کرتگ، آیانی لُنٹانی بدی، آیانی جندئے سرا بکَپات.
آ وتی جندئے زبانئے سئوَبا ٹگلَ ورنت. هرکَس که بگندیتِش په آیان سرا چنڈێنیت.
آییئے پتنه وتی سرا کپیت و پَساتی هم سرا لگّیت.
هُدا، آیانی گناهان همایانی جندئے سرا پرَ ترّێنیت و آیان، آیانی جندئے بدێن کارانی تها گار و گُمسارَ کنت. هئو، مئے هُداوند آیان گار و تباهَ کنت.
سجّهێن مردمان گوَشت: ”اِشیئے هۆن مئیگ و مئے چُکّانی گردنا ببیت.“
