4 هُداوند! منا چه بدکارانی دستا دور بدار و چه هِژمناکان برَکّێن که په منی پادان دام سازگا اَنت.
منی پادانی پد تئیی راها نَکش اَنت، پادُن نلرزتگ‌اَنت.
پُرکِبرانی پاد منی سرا اێر مبات، بدکارانی دست منا سرگردان مکنات.
او پرێبکارێن زبان! هر بێران کنۆکێن هبرا دۆستَ دارئے.
هچ پئیما وتی دێما په مارگرانی آوازا نترّێنیت، هرچُنت که اِزم و هنرَ کننت.
او منی هُدا منا چه بدکارانی دستا برَکّێن، چه ستمگر و بێرهمانی پنجگا.
